هنوز از عشق و احساسی که دارم

تو هستی جای الماسی که دارم

تو را در جای امنی می گذارم

فقط از شک و وسواسی که دارم

به روی شانه ها گیسویت آویخت

هزاران شاخه گل از دامنت ریخت

نگاهم کردی و لبهای سرخت

دلم را از هوسناکی برانگیخت

"الا یا ایهـــاالْسّاقی" کجائی

عــلاج درد بی درمان مــائی

أدر کاساً ، شده پیمانه خالی

بیا تا ساغرم را پـُــر نمـائی

توی گوشم خش پاییز توست

لحظه هایم دائماً لبریز توست

بوی بودن بوی عشق و زندگی

بی گمان در جامه ی گلریز توست

ﺑﯿﺎ ﺑﺎﻧﻮ ﻏـــﺰﻝ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ

ﺯ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﻋﺴﻞ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ

ﺩﺭﺁﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻨﺖ ﭘﯿـــــﺮﺍﻫـﻨﺖ ﺭﺍ

ﮐﻪ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﻐﻞ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ

تو تنها دختر زیبای ایلی

که ذاتاً خوشگل و ناز و شکیلی

بتاز ای گل که در دشت شقایق

عشایر زاده ای ناب و اصیلی

مرا گفتی بهشت و حور وتاک است

شرابش طاهر ومطبوع و پاک است

بفرمودی ننوش از آب ِ انگـور

اگر آن جا روا این جا چه باک است

به سبکِ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ

ﻏﺰﻝ ﺭﯾﺰﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﯾﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ

هزاران مرتبه ﮐﺮﺩﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪِ ﯾﮕﺎﻧﻪ

ﺧـــﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺧـــﻮﺭﺩﻥ ﻗﺪﺭﯼ ﺷﺮﺍﺑﻢ

ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺑﻢ

ﺑﮕﯿﺮ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻣـــــــﻦ ﺳﺎﻏﺮﻡ ﺭﺍ

ﺍﻻ ﯾﺎ ﺍﯾـﻬﺎ ﺍﻟﺴّﺎﻗﯽ ﺧــــــــــﺮﺍبم